Besneeuwde bergtoppen, olifanten voetbal en krokodillen.

Namaste!!
First.. Happy newyear to all of you!
There are some people in Nepal they want to read my travel story to, so they ask me if I want to right it in Englisch... When i'll do that, my mom can't read is so I'm sorry Santulan, I'll will tell you everything.

Ik ben ondertussen al weer een paar dagen terug van mijn vakantie. Het is fijn om weer terug te zijn, want ik miste de kinderen!  Maar ik wil ook ontzettend graag weer terug naar de bergen. Het was zo ongelooflijk onbeschrijfbaar mooi. De volgende keer duurt mijn trekking minstens 2 weken!
Vrijdags kwamen we aan in Pokhara, ik denk het meest toeristische stadje in Nepal. Alles wat je wil kun je daar vinden en er waren zelfs kerstbomen. Ik heb daar als eerst genoten van een heerlijke warme douchen en een ontzettend goed bed.  Wat een luxe was dat voor me die 2 nachten daar, eigen badkamer, goed bed en een tv. Zaterdag ochtend kwamen onze gids (Rohit) en drager (Naresh) aan. Was een leuke kennismaking en een vooruitzicht op gezellige dagen. Zondag ochtend vertrokken we rond 8:00 van Pokhara met een jeep naar Nayapul waar we rond 9:30 aankamen. Vanaf daar begon onze trekking. We zouden beginnen met een wandeling van ongeveer 4/5 uur, maar rond 13:00 waren we al in Thikhedunga waar onze eerste overnachting zou zijn en we voelden ons nog goed dus hebben we besloten door te lopen naar het volgende plaatsje. 2 uur lang klimmen op een soort trap wat was aangelegd. Ik kon geen trap meer zien.. Ik was erg blij dat we dit stuk die dag hadden gedaan want de volgende dag  hebben we ook ontzettend veel geklommen. Deze dag vooral weilanden, rijstvelden, kleine bergdorpjes en rivieren gezien. Rond 16:00 kwamen we aan in Ulleri, daar had onze gids een leuk hostel uitgezocht en vanaf daar hadden we een geweldig zicht op de bergtoppen. De bergtop Annapurna South (7219) leek zo dichtbij. Een koude, maar mooie zonsondergang. De witte bergtoppen veranderde oranje en rood van kleur en toen de zon onder was, gaf de sneeuw een nog mooier effect. Ik kan niet omschrijven  hoe mooi het was, maar ik voel een enorm genot bij het zien van de bergen. Er werd s'avonds een vuurtje gestookt in de openbare ruimte, en rond dat vuurtje was het wel te doen. Met Rohit gepraat over zijn leven als gids. Hij is getrouwd en heeft een dochter van anderhalf, hij zelf woont in Kathmandu, maar zijn vrouw en dochtertje wonen in een dorpje ver weg en ziet hij maar eens in het jaar. Als hij in de dorpje woont heeft hij geen werk, als hij zijn vrouw en dochtertje naar Kathmandu haalt kan hij het niet betalen. In Kathmandu werk vinden voor zijn vrouw is niet mogelijk want dan moet je enige opleiding en kennis hebben. Zijn vrouw heeft niks geen kennis, kan zelf niet lezen en schrijven dus die komt nooit aan het werk in Kathmandu. Als gids verdient hij gemiddeld net genoeg om zichzelf te onderhouden in Kathmandu en zijn vrouw en kind in het dorp. Hij zit nu al te bedenken hoe hij zijn dochtertje straks op goed onderwijs krijgt. In de dorpjes gaan de kinderen vaak niet naar school en als ze naar school gaan is het meestal erg slecht onderwijs. Geen engels, geen algemene kennis, alleen maar Nepalees, hier  kunnen ze later dus niks mee. Daarom willen de meeste mensen hun kind naar een priveschool, maar die is weer erg prijzig, maar daar hebben de kinderen wel meer toekomst mee.
Het is moeilijk leven in Nepal, Rohit is 1 van de velen die zo ver weg woont van vrouw en kinderen om zichzelf te kunnen onderhouden.
Na dit gesprek werd ik uitgenodigd in de keuken om raksi te drinken met Naresh (de drager) en een andere gids die daar ook was. Met hen had ik een gesprek over het trouwen in Nepal. In de dorpjes is het heel normaal dat trouwt op de 15de en daarna ook gewoon  begint met kinderen krijgen. Tja, ze weten daar ook niet beter, geen opleiding en niemand die ze verteld dat dat niet gezond is. In de iets grote dorpen gaat de leeftijd al wel naar rond de 20 en de opgeleide mensen trouwen meestal rond de 25.  Er zit dus wel wat vooruitgang in hier in Nepal.
Maandag zijn we vroeg vertrokken van Ulleri naar Ghorepani. in totaal 740 meter geklommen, dat was een beste wandeling maar ontzettend mooi met veel vershillende landschappen. Ons programma was om de volgende dag de zonsopkomst te kijken op de Poon Hill, maar volgens onze gids was het in het volgende dorpje waar we heen zouden gaan veel mooier dus hebben we besloten deze avond naar de Poon Hill te lopen om zonsondergang te zien. Nog weer bijna 600 meter geklommen. Het was ontzettend koud maar het leek alsof ik in een droom stond. Een panorama view over  weet ik veel hoeveel bergtoppen van de Himalaya die langzaam aan ook weer rood werden. Genot en blijdschap was wat ik voelde. Ik hou van de bergen!
Dinsdags van Ghorepani naar Tadapani, heuvel op, heuvel af. (nouja heuvel...de heuvels zijn hier rond de 3000 meter dus voor ons zijn het bergen, maar tussen de bergen van 8000 meter zijn het heuvels ja) De hele weg het uitzicht over alle bergtoppen, ik kon nog steeds niet geloven dat ik daar echt liep. Het was een lange tocht. Woensdags hebben we in Tadapani een ongelooflijk mooie zonsopkomst gezien, ik denk dat mooiste in mijn leven. Wat was het koud! Maar het leek weer alsof ik droomde dus die kou maakt me allemaal niet uit. Deze dag zouden we naar Ghandruk lopen maar daar waren we al om 12:00.. Toen hebben we even goed gelunchd in de zon met de bergtoppen naast ons en zijn we nog 3 uur door gelopen naar het volgende plaatsje, Syauli Bazaar. (ja de dorpjes liggen in de bergen zo'n 2,3 of 4 uur van elkaar af). DIt was onze kerstavond, er waren in dat hostel nog wat andere gasten met gezellig gidsen en dragers en ik had leuk contact met een meisje uit Londen waar ik mijn 1ste kerstavond mee heb gevierd. Mijn gids bleef mij Raksi bijschenken.. Ik voelde er niks van totdat ik opstond. Het verhaal, wat ik voordat ik naar Nepal ging had gelezen over de Raksi dat je als je opstaat niet meer kan lopen klopte dus wel. Ik had het al die weken nog niet ervaren, maar na genoeg Raksi dus wel.. Ik hoef nu nooit weer raksi!
Donderdags alweer de laatste dag van de trekking en het was nog maar 3 uur lopen naar Nayapul. Nog even goed genoten van de bergen  en de wilde rivier naast me. In Nayapul stond nu geen jeep op ons te wachten maar 2 kleine suziki taxi's. Van Nayapul naar Pokhara is normaal gesproken anderhalf uur rijden. Ik heb er een uur over gedaan. Wat was ik blij toen ik levend uit de auto stapte in Pokhara. Met 80 km/u over de bergweggetjes waar maar voor de helft asfalt op ligt en alleen maar scherpe haarspeldbochten maakt je goed misselijk. De muziek op de radio klonk voor mij nog erger dan kattengejank, maar de chauffeur vond het ontzettend mooi. 4 keer heb ik gedacht dat we tegen een tegemoet komende vrachtwagen op zou rijden, maar een seconde voor de vrachtwagen slingerde we toch weer opzij. Terug in Pokhara (weer in het luxe hotel) eerst weer uitgebreid gedoucht en languit op bed gelegen. Wat een leven! Ik miste de bergen toen alweer en ik wou dat mijn trekking 10 dagen langer was. Elke dag dacht ik dat ik droomde, ik genoot zo enorm van min uitzicht. Voordat we de bergen in trokken was ik bang dat het weer niet goed zou zijn, want in Bhaktapur was het al 2 dagen erg bewolkt en het zicht op de bergen erg slecht. In de bergen heb ik alleen maar zon en strakblauwe lucht gezien en was het alleen maar onweerstaanbaar helder. Voor mij was het ook nog best wel luxe in de bergen. Ik had niet verwacht dat ik in elk hostel/hotel een eigen kamer zou hebben. De wc die er was, was nog redelijk schoon en in sommige hostel kon je zelf tegen betaling van 100 roepie warm douchen. Nou is de Annaparnu ook wel erg toeristisch. Ik was blij dat ik buiten het toeristen seizoen was.. (het is nu winter dus de tochten gaan nu niet hoger dan 4000 meter omdat er teveel sneeuw ligt). Het lijkt me niks om met zoveel toeristen daar te lopen, er is maar 1 weg naar boven, dus dan loop je daar met grote groepen mensen. Elke morgen bestelde ik als ontbijt een bananen pannekoek en een kop koffie (luxe!!) tussen de middag at ik meestal chowmien (een flink bord noodles met groente) dat vulde tenminste goed. Hoe hoger je kwam hoe harder de prijzen ook stegen wat niet gek is. De hele dag zie je ezels en mensen beladen met eten omhoog gaan. Onvoorstelbaar wat mensen op hun hoofd allemaal naar boven sjouwen. Complete kasten en koelkasten heb ik naar boven zien gaan. Kilometers worden die met een band om hun hoofd naar boven gesjouwd. (als ik terug ben in Nederland maak ik een film van al mijn filmpjes en kan ik jullie laten zien hoe ze dat doen).
Vrijdag vertrok ik rond 9 uur met de bus naar Chitwan waar ik rond 14:30 aankwam. Toen ik aankwam voelde ik me nog goed, maar om 15:00 begon ik met overgeven en diarree.. de hele nacht heb ik over de wc gehangen. Wat was ik blij dat ik een eigen kamer met eigen wc had en dat dit niet in de bergen gebeurd was! Zaterdags rond 6:00 stopte het overgeven eindelijk en ik voelde me helemaal leeg en beroerd maar die dag zou ik op een olifant gaan zitten dus ik heb mezelf bij elkaar geraapt en heb geprobeerd wat te ontbijten. Deze ochtend op ik op een olifant een tocht door de jungle gemaakt. Op een gegeven moment liepen er naast mij 2 neushoorns. Waaauw, wat was dat gaaf! Die beesten zijn erg gevaarlijk maar doordat je op de olifant zit kon je er dichtbij komen. Ongelooflijk mooi. Na mijn olifanten rit had ik tijd om even te lunchen... een kippensoepje ging daaraan voor af. Ik had het idee dat het de vocht van de kip was.. er zat 1 stuk vlees in, maar dat was voornamelijk bot en pees. Mijn maag was ook nog niet helemaal goed dus het was erg moeilijk dat te eten.  Daarna kwam er een groot bord rijst met wat aardappels en nog meer nare stukken kip. Ik heb het bij de droge rijst gehouden en werd weer wat beter in mijn maag. Na de lunch heb ik cano gevaren in een rivier langs de jungle. Grote en kleine krokodillen lagen te zonen langs de rivier. Ja, het waren echte krokodillen want ik zag ze bewegen. Veel mooie vogels vlogen voorbij en pauwen stonden hun paringsdans te doen. Met de kano werd ik gedropt aan de rand van de jungle waar 2 mannen met stokken stonden te wachten. Ik wist niet dat er na de cano tocht een jungle walk was. De ene man was een gids en de andere man was een man die kon vechten met de tijgers enzo... De gids vertelde was we moesten doen als we oog in oog kwamen te staan met een beer, een  tijger of een neushoorn.  Dat was best wel spannend. Anderhalf uur heb ik met hun in de jungle gelopen, ik heb geen beren en tijgers gezien, maar wel onwijs veel herten zelfs nog 3 neushoorns.  Dat was best wel spannend, toen ze ons in de gaten kregen kwamen ze naar ons toe, toen moest we even schuilen achter een boom. Super gave ervaring! Die avond ben ik vroeg gaan slapen met de hoop de volgende dag weer helemaal fit te zijn. Zondags stond ik wel redelijk fit op. Een kleine ontbijtje was fijn en toen werd ik door de man van het hotel achterop de moter zonder helm naar het olifanten festival gebracht. In chitwan was het 10de olifanten festival. Een groot terrein met allemaal nepalese (half uit elkaar gevallen en vies) eet kraampjes. Een voetbal veld en veld waar hardloop wedstrijden werden gedaan. Niet door mensen maar door olifanten en koeien. Ik heb olifanten zien dansen en voetbal zien spelen met de echte regels, 2 teams en een scheids. Geweldig! (filmpjes heb ik!)  Het was ontzettend lekker wekker, ik denk zo'n 25 graden dus ik heb de halve dag daar rond gehangen. Aan het eind van de middag ben ik moet iemand van het hotel op de mountainbike naar de jungle gefietst, hier zou ik mijn laatste nacht doorbrengen (ook dit wist ik niet, maar Krishna kende deze mensen en die had een goed woordje voor mij gedaan dus ik hoefde maar de helft te betalen en er werd van alles voor mij geregeld...ik heb ontzettend vaak te horen gekregen dat ze me dankbaar waren dat ik vrijwilligers werk in nepal deed) Ik heb dus in de jungle geslapen in een soort van toren. Ook dit was weer een geweldige ervaring. Ik heb zoveel herten gezien en gave vogels en vossen en in de verte nog een neushoorn. De tijger en de beer hebben zich niet laten zien, maar ik was al helemaal blij met al die herten en neushoorns en krokodillen die ik had gezien waar je ook al geluk mee moest hebben. Geen geluiden van auto's en mensen, alleen maar van dieren. Geen licht, alleen maar van de sterren en de maan. Amazing!  Het zat erop, maandag weer terug naar de kindjes!. Maandag ochtend rond 9:30 vertrok ik met de bus naar Kathmandu, Christine en haar man zaten ook weer in die bus. We kwamen om  16:00 pas aan in Kathmandu en zijn toen met de taxi naar Bhaktapur gegaan.
Het voelde goed om de kinderen weer te zien en ze waren erg blij. Wat voelt dat goed als mensen blij met je zijn. Dinsdag ochtend begon het werk weer! Oudjaars dag.. daar horen oliebollen bij. Susanne had een goed recept van de oliebollen dus samen met Santoshi heb ik oliebollen gebakken voor alle gasten in het guestehouse en alle kinderen en werknemers van suvadra. In Nepal wordt oud en nieuw niet gevierd want dat is bij hun op een andere datum (eigenlijk 4 keer in het jaar omdat ze allemaal een eigen geloof hier hebben).  Krishna had wat georganiseerd..een kampvuur op het dakterras van het guesthouse waar we met zijn allen hebben gegeten en tot half 1 hebben gezeten. Toch nog een beetje oud en nieuw. Om 12 uur een wens ballon de lucht in laten gaan. Dit was het enige vuur wat de lucht in ging. Het was een gezellige avond.
Vandaag vertrek Christine terug naar Nederland en zaterdag vertrekt Santhosi weer terug naar Kathmandu en dinsdag vertrek Peter (oud vrijwilliger die hier nu voor 5 weken was) ook weer naar Nederland dus blijf ik alleen met Susanne over. Het werken is gewoon weer begonnen en ik heb een ontzettend dubbel gevoel. Over 24 dagen ga ik alweer terug naar Nederland. Ik heb zoveel zin en verlangens om iedereen weer te zien, maar ik ga het hier zo ontzettend missen. De kinderen, de cultuur, het gevoel wat ik hier heb en alle mensen die ik hier heb ontmoet. Ik weet al zeker dat ik hier terug ga komen! Voor de kinderen en voor de bergen. Mount everest basecamp staat op mijn verlanglijstje.  Ik ga nu nog even 24 dagen flink genieten van alles hier om mij heen. (Ja genieten doe ik hier echt! Ik kreeg vandaag de vraag of ik wel genoeg genoot van alles.. maar geloof mij, ik geniet echt elke dag van alles om me heen ook al is het soms wat lastig hier). 16 januari komt paps hierheen, daar heb ik ook erg veel zien in. De foto's van de trekking ga ik nu niet allemaal uploaden, dat komt wel als ik terug ben in Nederland als daar belangstelling voor is.
Lieve mensen, tot snel!