Himalaya

Ondertussen ben ik aan gekomen in Pokhara. Vanochtend om 6.00 vertrokken vanaf Bhaktapur naar Kathmandu vanwaar we met de bus naar Pokhara gingen. De eerste 23km hebben we bijna 3 uur over gedaan omdat er of geen weg was , of ze bezig waren met de weg. Was een naar vooruitzicht met de gedachten dat we in totaal 200 km moesten. Gelukkig ging het daarna sneller en kwamen we om 16.00 aan in Pokhara. Voor het eerst in Nepal regen gezien..jup, het regent in Pokhara. Hopen dat het maar 1 dag is. Ik voel me bijna een koningin, mijn tas werd naar mijn kamer gedragen, kreeg een sapje, ik heb net een heerlijke warme douche gehad in een schone normale badkamer en ik voel me na lange tijd weer echt schoon, met gewassen haar, geknipte nagels, nivea op mijn lichaam en alle verzorging die mijn lichaam nodig had en lig nu op een zacht bed. Heerlijk. Een klein nadeeltje is dat ik wat ziek ben, gisteren avond had ik koorts en volgens mij vandaag ook nog en ik ben weer verkouden met opgezette klieren en alles wat erbij hoort. Wat opzich niet gek is met alle vitamine die ik mis, geen verwarming in huis in de winter en 10 tot 14 uur per dag werken wat hier volkomen normaal is. (voornamelijk voor de vrouwen is 14 uur per dag werken heel normaal, de meeste mannen lijken hier een luizenleventje te hebben, die zie je de hele dag zitten kaarten, vooral de wat oudere mannen en ongeschoolde jongens.) Ik ben dus ook erg hard toe aan wat vrije dagen na bijna 7 weken hard werken. In Pokhara verblijf ik 2 nachten, morgen heb ik dus een hele dag rust. Zondag vertrekken we vroeg met een jeep de Himalaya in. Voor de geinteresserden..ik ga een trekking doen in het Annapurna gebergte. Zondag vroeg gaan we met een jeep naar Nayapul, dat is ons startpunt, vanaf daar lopen we naar Tikhedunga waar we overnachten in een hut/herberg, ongeveer 4 a 5 uur lopen. Maandag lopen we van Tikhedunga naar Ghorepani (7 à 8 uur lopen). Dinsdag van Ghorepani naar Tadapani, via Poon Hill waar we zonsopkomst bekijken. Dit zal ook weer 7 à 8 uur lopen zijn. Woensdag lopen we van Tadapani naar Ghandruk en donderdag lopen we naar Nayapul waar weer een jeep klaar staat en rijden we weer terug naar Pokhara en overnachten we 1 nacht in het hotel waar ik nu in zit.. na 5 dagen slapen in hutjes en geen warm water zal het weer heerlijk zijn. Vrijdag ga ik naar Chitwan. Daar blijf ik 4 nachten. Hier ga ik op een olifant rijden, een tocht door de jungle doen waar tijgers lopen, cano varen op een rivier met krokodillen en genieten van een ontzettend mooie omgeving als ik internet en verhalen mag geloven. De 30ste ga ik terug naar Bhaktapur en is het weer gedaan met de luxe.

Afgelopen week weer een week midden in het nepalese leven. Veel dingen van dichtbij gezien en mee gemaakt. Zaterdag ben ik met christine naar Duhlikel gegaan met de bus, daar hebben we in de heuvels rondgelopen en gezien hoe ze een buffel slachten. Op zaterdag is iedereen vrij in Nepal en gaan de meesten naar de tempel om een offer te brengen (een kip of een geit is het meest voorkomende..die wordt dan bij de tempel gezegend en ter plekke geslacht. Ook is het op zaterdag slachtdag in nepal en volgens mij de enige dag dat ze vlees eten. (Vlees is erg duur voor nepalezen) Midden op straat zie je hoe buffels worden geslacht, als het beest dood is laten ze al het bloed uit hem lopen en vervolgens gaan ze met een brander over hem heen om het haar weg te.schroeien (ik heb er 2 foto's van geupload) vervolgens hakken ze zijn hoofd eraf. Ik heb al verscheidene kippen, geiten en buffels aan het einde van hun leven zien komen en je zou spontaan vegetarier worden. Het rare vind ik nog steeds dat ze het gewoon midden op de weg doen Waar auto's rijden. Vanaf Dhulikel zijn met de bus naar Sangu gegaan, daar staat de grootste shiva beeld van de wereld en dat vinden ze hier helemaal geweldig, ik vond het maar een veel te groot lelijk ding. ( shiva is een god uit het boeddhistische geloof) vanaf hier zijn we terug naar Bhaktapur gelopen. Zondag zijn we naar Kathmandu geweest, want Christine moest haar visum verlengen. We gingen terug naar Bhaktapur rond 5 uur en dat doe ik nooit weer, het is dan spitsuur. De bus zat overvol, maar mensen bleven er ingepropt worden, de weg was overvol en we stonden gewoon stil of reden stapvoets. 2 uur in een overvolle bus met geen frisse lucht was het gevolg, dit kan ook in 40 minuten. Toch heeft het wel weer wat om opgepropt te staan tussen de nepalezen die je allemaal aankijken alsof je gek bent.
Vorige week vrijdag heb ik trouwens helpen schilderen bij Swarga 1 met Shantosi en petra(vrijwilliger die hier alleen 3 dagen was voor het verven was). Wat vrijwilligers hebben een paar maanden geleden de tuin gelijk gemaakt en een hek erom heen gebouwd, dit hek moest nog geverfd worden. Op vrijdag middag zijn de kinderen vroeger vrij van school dus die wouden ook helpen verven. We hebben ze allemaal een klein stukje laten doen met hulp van ons en ze vertelden trots aan krishna die kwam kijken wat ze hadden geschilderd. Was dus weer geslaagd.
Afgelopen week alleen maar gewerkt. Gisteren (donderdag) met het uitje (elke donderdag gaan we met de daycare naar buiten, naar een tempel, een speeltuin, een vijver of iets dergelijks met als reden de mensen op straat te laten zien dat er gehandicapten bestaan en om de kinderen wat te laten zien) zijn we naar Sangu geweest, bij die grootste shiva is een heel complex met hotel en spa en een grote speeltuin. Krishna had gratis entree geregeld en zo konden de kinderen de dag van hun leven hebben. Alles wat onmogelijk lijkt is hier mogelijk. Krishna is 2 keer heen en weer gereden om alle kinderen en didi's en rolstoelen daar te krijgen. In totaal 19 mensen, dus met zijn 10en in de auto en rolstoelen op het dak. Het kan gewoon. De daycare is voor de kinderen die niet naar gewoon onderwijs kunnen, dus naast hun lichamelijke beperking ook een verstandelijke beperking hebben. Dan denk je dat een speeltuin voor sommigen niet leuk is omdat ze niet Kunnen lopen.. we hebben voor ieder kind mogelijk gemaakt om het speeltoestel te ervaren wat ze wouden. Binita heb ik telkens opgetild naar het geen wat ze wou, heb haar op de draaimolen gezet en de grote glijbaan die ze wou was volgens de meeste onmogelijk, maar elke morgen oefen ik samen met haar op de trap dus heb ik de tijd met haar genomen om de trap op te komen en heeft ook zei 2 keer gegleden, Deepa (kan ook niet lopen maar kruipt op haar knieën) wou glijden maar durfde de trap niet op dus heb ik naar boven getild. De lach op alle gezichtjes van de kinderen maakte deze dag onvergetelijk. Het vreet wel echt ontzettend veel energie en op een gegeven moment had ik het ook wel gehad. Om 6.00 begint mijn dienst en gisteren was er tussendoor weer geen tijd voor even een rust moment dus toen we om 4 uur terug waren en ik het vooruitzicht had dat.ik nog tot 20.00 moest en ik zieker begon te voelen heb ik samen met Shanthosi besloten (die een dagje met mij mee liep om te zien wat de werkzaamheden zijn omdat ze vandaag mijn werk overneemt) om tegen Krishna te zeggen dat we voor die dag wel genoeg hadden gewerkt. Toen hij zei dat het uitje niet werken is was ik er klaar mee. De uitjes kosten me meer energie dan werken omdat er constant om oplettendheid wordt gevraagd en uren lang aandacht geeft aan alle kinderen. Voor hem is het normaal om zolang te werken maar ik heb besloten dat ik meer voor mezelf op ga komen hier en niet meer 14 uur achter elkaar ga werken omdat ik hier vrijwillig ben. Nu eerst vakantie!. Kerst krijg ik hier niks van mee, ik heb nog maar 2 kerstboompjes gezien, 1 op de balie van het guesthouse en 1 in een christmas winkel in kathmandu. Hier is kerst ook geen feestdag. Ik mis het wel, de gezelligheid en alle lichtjes en kaarsjes. Hier zie ik ook elke dag de kaarsjes rondom de tempels of als de stroom weg is, maar daar zit geen gezellige sfeer bij. De stroom valt trouwens steeds vaker weg, soms hebben we maar 4 uur stroom op een dag..vooral s'ochtends en s'avonds wanneer je het het hardst nodig hebt is die er niet. Maar eigenlijk mis ik de stroom niet echt, verwarming hebben ze toch niet en in het kindertehuis hebben ze een noodlamp en op mijn kamer ben ik alleen om te slapen. Ik wens in ieder geval jullie hele fijne dagen toe! Ik sla dit jaar over en zal wel een kerstboom in me hoofd denken als ik in de himalaya sta.